فدريکو فينکل اشتاين، تاريخ‌نگار سرشناس فاشيسم، در اين کتاب به تحليل اين مسئله مي‌پردازد که چرا فاشيست‌ها دروغ‌هاي ساده و اغلب نفرت‌بار را به‌جاي حقيقت مي‌نشانند و چرا بسياري از طرفداران فاشيسم اين دروغ‌ها را باور مي‌کنند. او نشان مي‌دهد که گرچه ردپاي دروغ را در اغلب سنت‌هاي سياسي مي‌توان يافت، دروغ‌گويي خصيصه‌ي اصلي فاشيسم است و به پشتوانه‌ي اين دروغ‌هاست که خشونت‌ها دهشتناک امکان بروز مي‌يابد. در قرن بيستم، طرفداران اين ايدئولوژي دروغ‌هاي فاشيستي را حقايقي تجسديافته در رهبران خود قلمداد مي‌کردند. رهبران فاشيست، از هيتلر تا موسوليني، اين دروغ‌ها را هم بنياني براي حکومت‌شان بر مردم و هم بنياني براي خلق جهاني جديد قرار دادند؛ جهاني که در آن هم "دشمنان" از پاي درآمده‌اند و هم دموکراسي، اين "بدعت زشت"، ويران شده است. فاشيسم اما پديده‌اي تاريخي نيست که زماني رخ داده و به پايان رسيده، بلکه در روزگار ما نيز طنيني دوباره يافته است. تاريخ فاشيسم و دروغ‌هاي فاشيستي در اشکالي جديد هم‌چنان ادامه دارد و با جعل دروغ‌ها به نفرت از "ديگري" ودموکراسي مردمي دامن زده مي‌شود.