تاريخ علم مردم پژوهشي است در زمينه‌ي سهم توده‌هاي گمنام مردم در توليد و نشر علم از دوران پارينه‌سنگي تا دوره‌ي پسامدرن؛ و خاصه قرن‌هاي چهاردهم تا هفدهم يعني عصر تولد علم جديد. نيوتن گفت که روي شانه‌هاي غول‌ها نشسته تا توانسته دوردتس‌ها را ببيند، ولي واقعيت اين است که از هزاران هزار صنعتگر بي‌سواد هم سواري گرفته بود. کار مردان بزرگ علم بدون زمينه‌سازي مردم عادي – دريانوردها، معدنچي‌ها، آهنگرها، دهقان‌ها، زنان شفاگر، ماماهاي محلي و جزآن – به ثمر نمي‌نشست. مردم در اين‌جا طبقه‌ي حاکم، گروه ممتاز، و جمع خواص نيستند، رويکرد به علم پوزيتيويستي نيست (علم در اين‌جا يعني شناخت طبيعت و فعاليت‌هاي تجربي مولد شناخت)، و اين تاريخ زندگي‌نامه‌ي مردان نامي نيست.