کتاب تاريخ خنده کوششي تأمل‌برانگيز در واکاوي پديده‌ي خنده، نه به‌عنوان واکنشي سطحي و موقتي، بلکه به‌عنوان رفتاري ريشه‌دار در تاريخ، فرهنگ، دين و روان انسان است. نويسنده با الهام از تجربه‌ي ترجمه‌ي کتاب تاريخ گريه، بر آن شد تا نيمه‌ي گمشده‌ي اين دوگانه‌ي انساني را کاوش کند و خنده را نه‌تنها در نسبت با طنز، هزل و فکاهه، بلکه به‌مثابه‌ي نيرويي سازنده، شفابخش و گاه اعتراضي بررسي کند. اثر پيش رو با بهره‌گيري از متون مقدس، منابع تاريخي، آراي فيلسوفان، مشاهدات اجتماعي و تجربه‌هاي زيسته، در پي آن است تا چيستي و چرايي خنديدن، مرزها و جايگاه آن را در حيات فردي و جمعي بشر از منظري جامع و متأملانه روشن کند. در اين کتاب، خنده راهي است براي عبور از اندوه مدرن و درمان خلأ وجودي انسان امروزي؛ انساني که با وجود رفاه مادي، در طوفان تنهايي و بي‌معنايي گرفتار آمده است. نويسنده با نگاهي انتقادي به جهان ماشيني و مادي‌گراي معاصر، خنده را همچون پلي ميان جسم و روح، ميان انسان و خدا، ميان رنج و رهايي معرفي مي‌کند. اين اثر، گفت‌وگويي است ميان دين، عرفان، روان‌شناسي و هنر، که مي‌کوشد نشان دهد خنديدن نه نشانه‌ي سطحي‌نگري، که نمود ژرف‌ترين لايه‌هاي اميد، مقاومت و معنايافتگي در زندگي انسان است.