حيوان نه نفي مي داند و نه گسست و مدام در پيوستار حيات به سر مي برد. هر حيوان چنان در دنياست که قطره در دريا. حيوان نمي داند اجازه عبور از دروازه حقيقت را ندارد و هم ازين رو اهميتي به دروازه نمي دهد. هر کجا حصاري بگذاريم و مرزي تعيين کنيم، حيوان، اين يگانه قانون شکن حقيقي»، از آن خواهد گذشت. در حقيقت دروازه فقط براي کسي معنا دارد که اجازه عبور از آن را نداشته باشد. حيوان راه فرار خود را درست در همانجايي مي يابد که انگار هيچ راه فراري در کار نيست. و چه بسا در اين راه چيز ديگري نيز بيابد. آيا اين چيز ديگر آزادي است؟