تاريخ اجتماعي سينماي ايران دستاوردي فوق‌العاده، و اثري پژوهشي و دقيق است كه انبوهي از مطالب را با ظرافتي كم‌نظير ارائه كرده است. با اين حال، آن‌چه به اين اثر تمايز و تشخص مي‌بخشد، همانا تجربه و تلاش شخصي حميد نفيسي است. فقط مورخي خبره، مورخي در بطن ماجرا، مي‌تواند اهميت نمادين سينما را براي ايران سده بيستم و درهم تنيدگي آن را با فرهنگ و سياست ملي چنين زنده و روشن ترسيم كند.