“تاتارخندان” رماني جذاب است و در اصل برشي از تاريخ اجتماعي ايران است که نويسنده، با گشت و گذار در واقعيت‌هاي اجتماعي روزانه، خواننده را پابه پاي راوي که پزشکي است جوان و سرخورده از يک شکست عشقي، و دلگير از نقشي که مدرنيته‌ي نارس بر او تحميل کرده، همه‌ي خوشي‌ها، لذت‌هاي‌ زندگي شهري و آسايش روزگار مدرن را کنار گذاشته و مي‌خواهد که با تفکر و جستجو در درون خود، آرامش‌ذهن‌ خويش را در تبعيدي خودخواسته بازيابد.