دو چهره‌ي متفاوت از پل والري وجود دارد: يکي در کتاب‌هاي مصور کلاسيک و ديگري در هيئتِ بذله‌گوي شوخ‌طبع، ياغيِ بازيگوش، و کودک هرزه‌نگاري که افکار پليد در سر دارد: «شيطان‌صفت‌ترين ذهن در ادبيات فرانسه»، و البته نبايد دونده‌ي دلقک را نيز از ياد برد. بله، اين دو چهره‌ي به‌ظاهر متضاد، در يک شخص جمع شده است: مردِ نجيب و ياغي، مردِ نهادها و مردِ ناسازگار. رژيس دوبره در کتاب تابستان با پل والري ما را به غوطه‌ورشدن در دريا فرا مي‌خواند. درياي شعرهاي پل والري. پل والري، اين عاشق بزرگ زنان، نقاشي و موسيقي، مردي از جنس خطوط، درخشش، شکوه، همچنان مظهر تناقض‌هاي بسيار است. آثار او درباره‌ي سستي و ناپايداري تمدن و جامعه‌ي جهاني ما هشدار مي‌دهد. پل والري، متفکر امروزي ما، شاعري است که بايد در اين روزگار سختي، بي‌درنگ آثار او را خواند. رژيس دوبري، فيلسوف و نويسنده، مجله‌ي «مديوم» را تأسيس کرده و از سال 2011 عضو آکادمي گنکور است.