ميم 2: تو دلت مي‌خواهد كه اون همش كسل و بي‌حركت باشه، درست مث ناهشيار! چه وضعيت وسوسه كننده‌اي! ميم 1: اگه قلب همين‌جوري به تپيدن خودش ادامه بده، زياد دووم نمي‌آره. ميم 2: خب كه چي؟ آخرش كه بايد دير يا زود وايسه. ميم 1: عينا حرفاي منو تكرار مي‌كني. ميم 2: چرا كه نه؟ بالاخره تو هم يه وقتايي حرفاي خوبي مي‌زني.