ماگدالنا احتمالا از پيام من تعجب كرده است. هيچ شماره تلفن و آدرسي نداده بودم؛ فقط زمان و مكان و اسم كوچكم: «لطفا فردا راس ساعت به گورستان جنگل بياييد. مي‌خواهم برايتان داستاني تعريف كنم.» كنار در خروجي ايستگاه مترو منتظرش ايستادم. تا يك ربع به دو هنوز نرسيده بود و لحظه‌اي اين فكر به ذهنم رسيد كه شايد با تاكسي آمده باشد. اما تاخيرش معناي خاصي نداشت. او هيچ‌گاه وقت‌شناس نبوده، البته نه آن‌قدر كه بخواهد به طرف بفهماند وقت تو كم‌ارزش‌تر از وقت من است. بيش‌تر نوعي حواس‌پرتي داشت كه تمام عمر گرفتارش بود.