ميم. با. سين (محمد بن سلمان) چند سال پيش از رسيدن به سنِّ سي و چهار سالگي کار خود را کرده بود: پس از ظهور از دل تاريکي، تمام رقيبان خود را کنار زد، اختيار خود را بر سازمان‌هاي اساسي دولت عربستان گسترش داد و موقعيت خود را در جايگاه مرکز قدرت بلامنازع پادشاهي تثبيت کرد. در اين مسير البته بخت هم با او يار شد: اگر پدرش - سلمان - عمري طولاني‎تر از برادران خود نداشت هرگز به سلطنت نمي‌رسيد. به‌علاوه، سلمان پس از اينکه به سلطنت رسيد، مي‌توانست قدرت را به هر کسي که مي‌خواهد تفويض کند؛ اما او ششمين پسرش ميم. با. سين. را انتخاب کرد؛ با وجود جواني و آوازه شرارت‌ها و فرومايگي‌هايش. سلطنت مطلق در اصل دمکراسي يک نفر است؛ و ميم. با. سين. رأي پدر خود را گرفت؛ تنها کسي که مهم بود.