فيلسوف رسانه‌ها (مديا) ، ويلم فلوسر ، يک روش جديد انقلابي براي تفکر در مورد عکاسي ارائه داد. تجزيه و تحليل رسانه از نظر زيبايي‌شناسي ، علم و سياست روش‌هاي جديدي براي درک هم بحران‌هاي فرهنگي گذشته و هم شکل‌هاي اجتماعي جديدي که در درون آن‌ها پديد آمده ، فراهم کرده است. فلوسر نشان داد که چگونه تبديل شدن متن به فرهنگ بصري (از خطي بودن تاريخ به دو بعدي بودن سحر و جادو) و نيز تبديل شدن جامعه‌ي صنعتي به جامعه پساصنعتي (از کار به اوقات فراغت) مدام جابه‌جا مي‌شود و چطور عکاسي به ما اجازه مي‌دهد که اين تغييرات را با وضوح خاصي بخوانيم و تفسير کنيم. فلاسر با اين فرضيه جسورانه آغاز مي‌کند که دو نقطه عطف اساسي در فرهنگ بشر وجود داشته است. اولين اختراع نوشتن خطي و دومين اختراع تصويربرداري فني ، ابتدا از طريق عکاسي بوده است. فلوسر در کتاب درباب فلسفه ي عکاسي به طور گسترده‌اي در مورد "دستگاه" دوربين به عنوان ابزار يا آپاراتوسي که "برنامه" خودش را دارد ، که باعث مي شود حاکم بر کنترل انسان باشد صحبت مي‌کند. اين که عکاسان در حال بازي با يک دوربين هستند، اما هميشه تحت سيطره‌ي قوانين برنامه‌ريزي شده‌ي دستگاه قرار دارند.