ترجمه حاضر که از زبان آلماني به فارسي برگردانده شده گزارشي است از زندگي بهاء ولد (پدر مولوي) و بررسي و نقد نوشته‌هاي ديگران در اين خصوص، نيز شرح و تحليل انديشه‌هاي وي. گفتني است "سلطان العلماء بن حسين بن خطيبي"، (وفات: 628 ه.ق) از جمله خلفاي شيخ نجم‌الدين کبري بود، و چون از مردم بلخ آزار ديد مجبور به مهاجرت گرديد و با پسر خود جلال‌الدين مولوي از راه بغداد قصد سفر حج کرد. بعد از عبور از نيشابور و ملاقات عطار، از بغداد گذشته به زيارت حج نايل آمد و از آن‌جا به ملاطِه رسيد و چهار سال در آن‌جا اقامت کرد و سپس به لارنده _ از مراکز حکومت سلجوقيان در آسياي صغير _ رفت و هفت سال آن‌جا مقيم شد. آن‌گاه به دعوت سلطان علاءالدين کيقباد به قونيه _ مقر حکومت او _ رفت و به نشر فضايل و معارف پرداخت".