از همه معماهايي كه طي سال‌هاي دوستي و خصوصيت من با آقاي شرلوك هولمز حل و فصل آن‌ها از او خواسته شد تنها دو مورد بود كه من واسطه ارجاع آن بودم: قضيه انگشت شست آقاي هدرلي و قضيه جنون سرهنگ واربرتن. مورد اخير ممكن است ميدان مناسب‌تري براي نمايش توانايي‌هاي مشاهده‌گر تيزبين و اصيلي چون او باشد، ولي مورد اول به قدري از همان ابتداي كار غريب بود و جزئيات حيرت‌انگيزي داشت كه تصور مي‌كنم شايستگي بيش‌تري براي ثبت در اين دفتر داشته باشد، هر چند كه دوست من فرصت زيادي براي استفاده از شيوه‌هاي استنتاجي و استدلالي خاص خود در حل آن نيافت...