در ماه مه، يك دختر دانشجوي سال اولي به‌نام دبورا دايلي، با صندلي شيشه‌ي قدي، پنجره‌اي در طبقه‌ي پنجم عمارت گري را شكست و خودش را به‌دنبال صندلي به محوطه‌ي پاركينگ خالي از رف پرتاب كرد. مچ هر دو پايش خرد شد و جمجمه‌اش شكست. بعد از آن بود كه، بي هيچ شگفتي، فهميدم اين عمل او ارتباطي به عشق داشته: عشقي كاذب، عشقي شكست‌خورده، عشقي نابهنگام، درك‌نا‌شده و ناكام.
