خيلي وقت‌ها در زندگي، سوزن‌مان روي واکنش گير مي‌کند. دايم مجبوريم مديريت بحران کنيم و به امور فوري‌وفوتي بپردازيم. به جاي اين‌که در بالادست به دنبال سرچشمه‌ي مشکلات بگرديم و آن را بخشکانيم، در پايين‌دست به آن‌ها، پينگ‌پونگي پاسخ مي‌دهيم. به همين صورت، پليس‌ها دنبال دزدها هستند؛ پزشکان بيماري‌هاي مزمن را درمان مي‌کنند و کارمندان بخش خدمات مشتري، گِله‌گزاريِ ملت را رفع و رجوع مي‌کنند. اما به راستي چرا تلاش‌هاي ما اين‌قدر واکنشي‌ست تا پيش‌گيرانه؟ در زندگي شخصي و اجتماعي‌مان، تا کِي مي‌خواهيم استخوان مشکلات را در گلو نگه داريم فقط به اين دليل که فراموش کرده‌ايم قادريم از بروز آن‌ها پيش‌گيري کنيم؟ کتاب «بالادست»، راه‌کارهاي عملي پيش‌گيري از مشکلات را به ما مي‌آموزد. اين کتاب به چند عامل ذهني مي‌پردازد که ما را به سمت پايين‌دست هُل مي‌دهند. عواملي مثل «کورمشکلي» که ما را از درون، نسبت به مشکلات اساسي بي‌توجه مي‌کند. نويسند? کتاب، متفکراني را به ما معرفي مي‌کند که از سد اين موانع گذشته و با اتخاذ تفکر بالادستي، به موفقيت‌هاي چشم‌گيري رسيده‌اند. براي مثال، يک وب‌سايت خدمات مسافرتي، تنها با اعمال چند تغيير ساده در سامانه‌ي رزرواسيون‌ش، موفق شد جلوي بيست ميليون تماس به خدمات پشتيباني را بگيرد. يکي از نواحي شهري آموزش و پرورش، پس از آن‌که فهميد مي‌تواند از کلاس نهم، احتمال ترک‌تحصيل دانش‌آموزان دبيرستاني را پيش‌بيني کند، آمار ترک‌تحصيل‌ش را به نصف تقليل داد. يکي از کشورهاي اروپايي با اقدامات فرهنگي، سوء مصرف الکل و مواد مخدر در ميان نوجوانان‌ش را تقريبا به صفر رساند. يک سامانه‌ي اورژانس با تحليل داده‌ها، مبادي تماس با اورژانس را پيش‌بيني و آمبولانس‌هايش را پيش‌دستانه در آن مناطق مستقر کرد و با اين کار زمان اعزام را کوتاه کرد. دَن هيث که پيش از اين کتاب ايده عالي مستدام را از او منتشر کرده‌ايم در کتاب بالادست با صدها نفر که هر يک با روش‌هايي نامتعارف، مشکلات بزرگي را حل کرده‌اند به گفتگو نشسته و ديدگاه‌هاي حاصل از اين مصاحبه‌ها را کنار هم چيده است تا نشان دهد چطور مي‌توان از بروز مشکلات پيش‌گيري کرد.