نفس عميقي كشيدم و شروع كردم براي آدم‌هايي كه نخواسته‌اند بلند شوند و بازي كنند، شيوه‌اي براي تدريس تئوري بازيگري پيدا كنم. حالا كه از ديدگاه فعلي‌ام به آن روزهاي اول كلاس نگاه مي‌كنم، در حيرتم چرا آدم‌هاي پي‌دي‌اي عذرم را نخواستند. اين را تا حد زيادي مديون حمايت نابغه جلوه‌هاي بصري، «كن بيلنبرگ» هستم، كه شاگرد كلاس بازيگري تئاترم بود و اولين بار مرا به كمپاني معرفي كرد. موقع نهار به من گفتند: ««كن» مي‌گه استاد بازيگري خوبي هستي، پس اگر مي‌خواهي سعي كني، ما هم هستيم.» هيچ‌وقت نمي‌توان به درستي قدرداني‌ام را از آن‌ها يا «كن» براي اين فرصت بيان كنم.