بازگشت ناممکن، سي‌وسومين رمان آملي نوتومب، سفري است هم‌زمان دروني و بيروني به ژاپن، سرزميني که از کودکي در روح نويسنده ريشه دوانده. هر قدم در اين سفر احضار گذشته‌اي است که در لابه‌لاي فقدان و گذر زمان محو شده، و هر لحظه تقلايي است براي يافتن دوباره هماهنگيِ دروني با جهاني که ديگر همان نيست. نوتومب، در اين نوشته که همچون باغ ژاپني به حد اعلا‌ي ايجاز مي‌رسد، خواننده را به سفري فلسفي و تأمل‌برانگيز دعوت مي‌کند؛ سفري به ژرفاي خاطرات، فرهنگ و پيوندهاي انساني؛ داستاني که تا عمق جان مي‌نشيند و نوري تازه بر مفهوم بازگشت و نوستالژي مي‌تاباند؛ نوري که نشان مي‌دهد چگونه خاطرات و عشق مي‌توانند هم منبع زندگي باشند و هم زخمي عميق و ماندگار در وجود انسان. نويسنده نوستالژي را نه به‌چشمِ ضعفي نااميدکننده، بلکه به‌عنوان نيرويي زنده و پيچيده مي‌نگرد که هم رنج‌آور است و هم آرامش‌بخش، احساسي که اغلب بيان‌شدني نيست و فقط در سکوت معنا مي‌يابد. اين اثر تفکري عميق است بر طبيعتِ خاطره، زمان و هويت، و چالشي است با مفهوم بازگشت به گذشته که ديگر هرگز نمي‌تواند به‌طور کامل واقعيت يابد.