در 3 هزار سال پيش دو منظومه به زبان يوناني قديم سروده شده كه شايد بيش از هر اثر ادبي ديگر جهان شهرت و اعتبار داشته باشد. منظومه اول را كه بايد «حماسه يونانيان قديم» دانست به زبان يوناني ايلياس يا ايليادوس مي‌نامند و وجه تسميه آن از كلمه «ايليون» يكي از نام‌هاي شهر «تروا» در آسياي صغير است كه «پرگام» نيز به آن مي‌گفته‌اند و يونانيان قديم ده سال آن را شهربند كردند و سرانجام گشادند. آثار اين شهر را اروپاييان در جايگاهي كه اكنون به نام «حصارليغ» كه دهكده‌اي است در تركيه امروز يافته‌اند. اين حماسه بزرگ شامل 24 سرود است كه هر يك از آن‌ها ايليادوس نام دارد و به همين جهت همه كتاب را نيز به همين نام خوانده‌اند. در برخي از زبان‌هاي اروپايي اين كلمه را «ايلياد» تلفظ مي‌كنند و در عرف زبان فارسي نيز بيشتر بدين نام معروف شده است. منظومه دوم را به يوناني «ادوسئوس» مي‌نامند و اين كلمه در برخي زبان‌هاي اروپايي «اديسه» خوانده مي‌‌شود و در زبان فارسي نيز بيشتر بدين نام معروف شده است.