يوهان وولفگانگ فون گوته در1794در فرانکفورت متولد و در1832 در وايمار آلمان چشم از جهان فروبست. او يکي از بزرگترين شعرا و نويسندگان کلاسيک جهان به شمار مي آيد. گوته ايفي‌ژني را در32 سالگي در مدت اقامت4 ساله اش در ايتاليا به نگارش درآورد در اين مدت او اساطير يونان را به طور دقيق مطالعه کرد و آموخت با خدايان گوناگون يونان آشنا شد و براي نخستين بار توسط ميتولوژي ايران را شناخت؛ آموخت که «زئوس»، خداي خدايان عاشق الهه ي «دانائه» و يا «دانايي» شد. والدين دختر را در صندوقي پنهان، کردند، اما زئوس به صورت باران طلايي درآمد باريد قطره هاي باران از منفذه‌اي صندوق وارد و با دختر در آميخت. الهه ي دانايي از خداي خدايان بارور گرديد و خداي پارس پرسه ئوس متولد شد. گوته از آن به بعد عشقي همراه با احترام نسبت به ايران يافت تا آخر عمر در راه شناخت بيشتر فرهنگ ايران کوشيد به هنگام مرگ دو کتاب در کنار او بود؛ يکي کتاب مقدس و ديگري هزار و يک شب. و ديوان شرقي غربي گوته مبين عشق او به حافظ ايران و مشرق زمين است. در اين مختصر مجال سخن نيست که شاهکار او يعني «فاوست» نيز برگرفته از آثار ايراني است.