در اولين سفرم به ايران با يكي از استادان دانشگاه در باره تصميمم سخن مي‌گفتم. او با ته رنگي از بي اعتنايي گفت: «كار بسيار دشواري است. حتي ايراني‌ها هم ايران را نمي‌شناسند.» راست مي‌گفت. كار بسيار دشواري بود. فهميدم كه ايراني‌ها غالبا، بسته به ديدگاهي كه دارند، از درك كليت امور غافل مي‌مانند. اين امر در مورد غربي‌ها نيز صادق است. آنان نيز تنها از دريچه ايران عصر پهملوي يا ايران عصر جمهوري اسلامي به قضايا نگاه مي‌كنند. اين كتاب - برخلاف ايراني‌ها و غربي‌ها - از ايران پارسي و اسلامي، از ايران گذشته و حال، از پيشرفت‌هاي باشكوه و غفلت‌زدگي‌هاي ناميمون سخن مي‌گويد.