با افزايش توجه به امر اجتماعي و تلاش براي توانمندسازي جامعه در برابر دولت و اقتصاد، متفکران مختلف به بازسازي ايده سوسياليسم برخاسته اند. در اين راستا، آکسل هونت، به عنوان جامعه شناسي که وارث نظريه انتقادي مکتب فرانکفورت است، نخست به سراغ خاستگاه‌هاي ايده سوسياليسم در عصر صنعتي مي‌رود و مي‌کوشد فرايند تکوين اين ايده را بر بستر تاريخي آن واکاوي کند. تلاش نظري هونت با تمرکز بر مفهوم «آزادي اجتماعي» پيش مي رود که به باور او دستاورد مهم سوسياليست‌هاي اوليه در برابر برداشت فردگرايانه از آزادي بوده است. هونت اين دستاورد اساسي را از چارچوب محدود صنعت گرايي و اقتصاد باوري اوليه بيرون مي‌کشد تا آن را به برداشت معاصر تري از جامعه و تاريخ مجهز کند و محمل همبستگي اجتماعي جديدي سازد که مبتني است بر بازشناسي متقابل، همکاري و خودشکوفايي همگاني. جست وجوي او براي يافتن راه‌هاي نوسازي ايده سوسياليسم در دو جهت پيش مي‌رود: نخست در جهت رهانيدن آن از باور به قانون مندي حرکت تاريخ و پيوند زدنش به نوعي تجربه گري تاريخي و دوم در جهت ساختن سوسياليسم به مثابه شکل دموکراتيک زندگي.