اين كتاب پژوهشي عالمانه از بئاتريس فوربز منز درباره حكومت و جامعه ايران و آسياي ميانه در زمان حكمراني شاهرخ جانشين تيمور در ايران است. او تصويري كامل از جامعه ايراني به معناي وسيع آن شامل خاندان حكومتي و كارگذاران آن، نخبگان شهري، حاكمان ايتاليايي و طبقات مذهبي ارائه مي‌كند. پروفسور منز در اين كتاب ترجيح داده به دوره شاهرخ «811 ـ 850» متمركز شود تا بدين وسيله به دو سوال اساسي پاسخ دهد. يكي آن كه چگونه يك حكومت بدون داشتن قدرت انحصاري مي‌توانست بر جامعه‌اي ناهمگن نظارت كند و ديگر اينكه چگونه جامعه‌اي با ساختارهاي پراكنده قلدر به حفظ ثبات خود براي يك دوره طولاني مي‌شد. هرچند پاسخ اين سوالات حتي براي زماني كه حكومت‌ها و نهادهاي سياسي قدرتمند و متمركز هستند، مشكل است، اما خانم منز استادانه از عهده اين امر برآمده است.