جنبش احياي فلسفي با گرايش‌هاي مارکسيستي، پوزيتيويستي و اگزيستانسياليستي در گردشگاه قرن نوزدهم به قرن بيستم باليدن گرفت و اين تکاپوي فلسفي به جوامع غيراروپايي، همچون جهان عرب، نيز راه يافت و موجب پويايي عرص? فلسفيدن در آن جوامع شد. عبدالرحمن بدوي (????-????)، فيلسوف معاصر مصري نيز جزء نامدارترين انديشمنداني است که در شمار متفکران اگزيستانسياليست قرار مي‌گيرد و صاحب تأليفاتي درخور توجه در اين حيطه است. وي در محضر بزرگاني چون طه حسين، مصطفي عبدالرزاق، الکساندر کواريه، پروفسور آندره لالاند و پاول کراوس تلمذ کرده، همچنين از نيچه و هايدگر تأثير پذيرفته است. برخي فلسفه‌پژوهان مصري قائل به اين هستند که در دوران معاصر تنها فيلسوف مشرق‌زمين که دانشنامه‌ها و منابع غربي از او ياد کرده‌اند، همانا عبدالرحمن بدوي است. تأکيد عبدالرحمن بدوي بر اگزيستانسياليسم، خاصتاً اگزيستانسياليسم عربي را، مي‌توان چنين تبيين کرد که هر ملتي بايد روزي مقدرات خويش را به دست هيچ معماري، غير از آن کسي که همچون آنان درد را زيسته باشد، محتوم ندانند و مجال را جز به خودشان به هيچ‌کس وامگذارند. چون اگزيستانسياليسم خواهان آن است که انسان خود تمامي کران‌ها و افق‌ها را به اميد وصال به هستي‌شناسي اصيل درنوردد و خويشتن را از نو بيابد.