اين کتاب پاسخي است به «مکتب پساشوروي تحريف تاريخ». نويسنده زمينه‌هاي انزواي شوروي پس از شکست انقلاب‌هاي آلمان در سال هاي 1919و1923 _که شرايط مناسبي براي پيدايش بوروکراسي استالينيستي فراهم کرد_ را بررسي مي‌کند، و به مبارزات حاد سياسي اپوزيسيون چپ در ده? 1920 در برابر تحريف مارکسيسم و مباني نظري انقلاب مي‌پردازد؛ مبارزاتي که در شرايط انزواي سياسي و اقتصادي شوروي و سرخوردگي طبق? کارگر در يک ده? بعد توسط بوروکراسي استالينيستي به شکل خونيني سرکوب شد و در نتيج? آن صدها هزار تن از مارکسيست‌هاي متعهد به آرمان‌هاي انقلاب روسيه، قتل عام شدند. برخلاف توهم استالينيست‌ها، حکومت‌هاي ملي-بورژوازي ايران و ترکيه، نه تنها عليه منافع قدرت‌هاي امپرياليستي در منطقه مبارزه نکردند بلکه در سرکوب جنبش‌هاي ضد استعماري در خاورميانه پيشگام نيز شدند. نمون? آشکار آن دخالت نظامي محمدرضا پهلوي در عمان در هماهنگي با نيروهاي ويژه ارتش بريتانيا براي شکست جنبش آزاديبخش ظفار و محافظت از شيخ‌نشين‌هاي عرب در برابر جنبش‌هاي انقلابي توده‌اي بود. نمون? ديگر آن پيوستن حکومت ترکيه به ناتو در سال 1952 و همسويي آن با اسرائيل و دولت‌هاي غربي عليه جنبش‌هاي مترقي و ضد استعماري در کشورهاي عربي خاورميانه بود.