همانند كوهستان، محكم و استوار زندگي همان حكم را دارد: به تو چيزي را پس مي‌دهد كه از تو گرفته است... همچون انعكاس صداي ما در ميان كوه‌ها و اين يك اتفاق نيست همه اين‌ها، تمام و كمال و بدون كم و كاست بازگشت وجود ما هستند. اگر قبول مي‌كردم كه شنيدن حقيقت تلخ اگرچه آزاردهنده، بهتر بود از دروغي كه شنيدم و آ‎رامم كرد، امروز اين‌جا نبودم. دروغي كه خود باورش كردم. من فقط نخواستم واقعيت را ببينم و قبول كنم شرايط امروز انعكاس صداهاي گذشته و چشم‌هاي بسته من بر زندگي بود.