انسان‌گرايي گام نخست براي برانداختن برخوردهاي مردسالارانه با زن بود و براي بركشيدنش به جايگاه طبيعي‌اش كه همان برابري با مرد است. ديدگاه سعدي درباره زن به اندازه ديدگاهش درباره راستگويي زير خرواري خرافه و نگاه سرسري پنهان مانده است. سعدي با همه انديشه‌هاي نويي كه داشت و با همه آزموده‌هايي كه در سفرهاي خود به دست آورده بود، باز هم فرزند زمان خويش بود. در بسياري از نوشته‌هايش روايت "مردانه"اي از زنان دارد و در برخي ديگر نگاهي سخت نو و ديگرگون از هنجار زمانش. ابياتي كه در آنان سعدي نگاهي سخت نكوهيده را درباره زنان باز مي‌گويد كم نيستند.