اين کتاب، که همچون ديگر آثار مؤلفان تقرّب فرويدي‌ـ‌لکاني خود را حفظ کرده، ضمن سراب دانستن افسانه‌ي «انسان کامل» به ذات برزخي آدمي يا شکاف و انفکاکي مي‌پردازد که اقتضاي وجود اوست. سپس، مواضع روان‌شناسي من نفساني و روان‌شناسي خويشتنِ خويش را مورد مداقه قرار مي‌دهد تا اساس سست و جزمي آن‌ها را به لحاظ ذات منقسم انسان برملا سازد. مؤلفان، که ناملايمات نفساني را متّکي بر اختفاء و فرار فرد از برزخ باطني خود مي‌دانند، نشان مي‌دهند که سايه افکندن حيث خيالي بر ساحت ترميزي آدميان چگونه موجبات درد و رنج نفساني آنان را فراهم مي‌آورد. در ادامه، پايه‌هاي لازم را جهت درک و فهم پديدار «همزاد» به دست مي‌دهند و به آيين «اهل هوا» در جنوب ايران نظر مي‌کنند. آخرين بخش به اساطير به‌عنوان يکي از بارزترين مظاهر برزخ انسان اختصاص دارد و نسبت و رابطه‌ي آدميان را به لحاظ «سرنوشت» مدّ نظر قرار مي‌دهد.