زمان حاضر زماني است که در آن حس حيرتي توأم با عجز و ناتواني همه را فرا‌گرفته مي‌بينيم به طرف جنگي مي‌رويم که تقريباً هيچ‌کس خواهان آن نيست. جنگي که همه مي‌دانيم قسمت اعظم نوع بشر را به ديار نيستي خواهد فرستاد با وجود اين، مانند خرگوشي که در برابر مار افسون شده باشد خيره‌خيره به خطر نگاه مي‌کنيم بدون اينکه بدانيم براي جلوگيري از آن‌ چه بايد کرد. در همه جا داستان هاي مخوف از بمب اتمي و بمب هيدروژني و شهرهاي با خاک يکسان شده و خيل قشون دشمن و قحطي و سبعيت و درنده‌خويي براي يکديگر نقل مي‌کنيم ولي با اينکه عقل حکم مي‌کند که از مشاهده چنين دورنمايي به خود بلرزيم، چون جزئي از وجود ما از آن منظره لذت مي‌برد و شکافي عميق روح ما را به دو قسمت سالم و ناسالم تقسيم مي‌کند، براي جلوگيري از بدبختي تصميم قاطعي نمي‌گيريم.