اين کتاب درباره تأثير ديرپاي شهود شاه‌لير بر فلسفه سياسي معاصر است. در پنجاه سال گذشته يا بيشتر، نظريه‌پردازان سياسي ليبرال در جهان انگليسي‌زبان اين موضوع را بديهي مي‌دانستند که توزيع نابرابر امتياز و مزيت در ميان انسان‌ها-نه‌فقط موقعيت اجتماعي، بلکه همچنين مواهب طبيعي-به تعبير مشهور جان رالز، «از منظر اخلاقي بي‌حساب‌و‌کتاب و بي‌قاعده» يا با اصول عدالت و انصاف ناسازگار است. آن‌ها ادعا کرده‌اند که نه‌تنها واقعيت صرف توزيع نابرابر، ناعادلانه است و منصفانه نيست، بلکه بايد چنين پنداشت که بي‌عدالتي يا منصفانه نبودن آن، درجه مسئوليت اخلاقي ما را در قبال اقداماتي که انجام مي‌دهيم، کاهش مي‌دهد. با اين حساب، تخصيص امتيازهاي طبيعي و اجتماعي به هر فرد با شيوه‌هايي درخور توجه، انتخاب‌هايي را که او انجام خواهد داد، رقم مي‌زند و بنابراين، انگاره‌هاي سنتي استحقاق و شايستگي را بسيار مشکوک مي‌کند. ليبرال‌هاي معاصر فقط تا آنجا با لير مخالف‌اند که معتقدند توزيع خيرها بين انسان‌ها، با عدالت خدايي که وجود ندارد، ناسازگار است