مل ولز در ابتداي کتاب «اله? انقلابي» شرح مي‌دهد که خودش چقدر با پرخوري درگير بوده و چه مصيبتها به‌خاطر آن کشيده است. او، ضمن نقل زندگي حرفه‌اي خود که لازم? موفقيت در آن تناسب اندام بوده است، تعريف مي‌کند که چگونه مرگ پدرش براثر سرطان او را به‌طور جدي به فکر انداخته که با پرخوري و بدخوري مبارزه و روش مبارزه‌اش را ترويج کند. ماجرا، چنانکه نويسنده خود در کتاب «اله? انقلابي» شرح مي‌دهد، اين بوده که در ماههاي آخر زندگي پدرش او به فرمولي براي پيشگيري از سرطان و هر بيماري ديگري دست مي‌يابد؛ فرمولي که با غذا و چگونه و چه خوردن ارتباطي مستقيم داشته است و مبتني بر گياهخواري بوده است. اين فرمول البته پدرِ نويسنده را، که او هم مبتلا به بدخوري و ناپرهيزي در غذا خوردن بوده، از مرگ نجات نمي‌دهد چون زماني کشف مي‌شود که ديگر فرصتي براي نجات پدر نمانده بوده است اما نويسنده بعد از مرگ پدرش تصميم مي‌گيرد دکتر تغذيه بشود. اما آيا به‌راستي کشف فرمول تعذيه‌اي جديد باعث مي‌شود مل ولز از بحران پرخوري و اعتيادش به غذا نجات پيدا کند و زندگي برايش شيرين شود؟ نبايد در قضاوت عجله کرد چون ولز در ادام? کتاب «اله? انقلابي» به ما مي‌گويد که چنين نشده است. او، طبق فرمولي که کشف کرده بوده، گياهخواري پيشه مي‌کند اما پس از چندي مي‌بيند که گياهخواري هم از اعتياد به غذا نجاتش نداده است چون حالا زياده‌خواري را در گياهخواري هم ادامه مي‌دهد. درگيري ولز با وزنش و با غذا ادامه مي‌يابد تا اينکه او بارِ ديگر به فکر مي‌افتد مشکلش را حل کند و اين‌بار فرمولي آشتي‌جويانه‌تر را کشف مي‌کند. او درمي‌يابد که مي‌توان پروژ? مقابله با بدخوري را با سخت‌گيري کمتري پيش بُرد و به آن به‌مثاب? يک امر مفرح و نشاط‌انگيز برخورد کرد. ولز به الگوهايي کمتر سخت‌گيرانه اما کارآمد براي پرهيز از بدخوري و دست‌يابي به رابطه‌اي دوستانه با بدن خود و نيز با غذا دست مي‌يابد؛ الگوهايي که در کتاب «اله? انقلابي» آن‌ها را به زناني که مشکلاتي مشابهِ مشکلات پيشين او با غذا و با بدن خود دارند معرفي کرده است.