«جرالد آلن کوهن» در کتاب «چرا سوسياليسم نه؟» مثالي را درباره‌ي وضعيت بحراني پيش مي‌کشد که در وضعيت بي‌آبي در يک فاجعه‌ي طبيعي، شخصي صاحب منبع آبي‌ست و حاضر به شريک شدن منبع آبش با ديگران نيست! آيا آن شخص کار اشتباهي مي‌کند؟ ناراحت‌کننده است؟ عشاق فردگرايي و آزادي، چرا ناراحت مي‌شويد؟ منبع آب خودش است و دوست ندارد به شما آب بدهد و شما هم ضمن حفظ احترام به آزادي‌هاي فردي و حق مالکيت خصوصي، مي‌توانيد با مرگ خود و عزيزانتان کنار بياييد! البته کوهن در ادامه تأکيد مي‌کند که مسئله بسيار پيچيده‌تر و بغرنج‌تر از اين مثال است، ولي خب، همين هم خود آغازي‌ست بر اينکه چرا بايد برابر اين افسانه‌ي فردگرايي و عدم وابستگي متقابل فرد و جامعه ايستاد. «پيتر ال. کالرو» ماجراي فردگرايي و توهماتش را در کتاب درخشانش «افسانه‌ي فردگرايي» بسيار عميق‌تر بررسي کرده و تاريخ و جامعه‌شناسي را پيش‌رو گذاشته و نشان مي‌دهد که ايده‌ي اوليه‌ي فردگرايي و «آزادي» انتخاب، بيان و انديشه چه‌قدر متعالي و بزرگ و تأثيرگذار است و چه تفاوت عميقي دارد با آن‌چه شهروند امروزي مي‌خواهد: آزادي گشت‌زني در فروشگاه‌ها، پاساژها، مال‌ها و خريدکردن و مصرف. کتاب همه‌ي جنبه‌هاي فردگرايي و داستان‌سرايي‌هاي پيرامونش را با مداقه و ايجازي کم‌‎نظير بررسي کرده و بر نکته‌ي مهم اهميت جامعه‌شناسي و مباحث جامعه‌شناختي تأکيد مي‌کند. افسانه‌ي فردگرايي، توان عظيم اين افسانه را واکاوي کرده و نشان مي‌دهد چه‌گونه ايستادن بر سر يک توهم پوشالي، ما را از قدرت کنش جمعي دور کرده و زمان آن رسيده که بپذيريم راهي جز ايستادن بر سر حرکت درست از من به ما، نداريم.