ويران‌شهر يا مدينه‌ي فاسدہ (ديستوپيا) نقطه‌ي مقابل آرمان‌شهر است: تاريک‌ترين و مهيب‌ترين شکل قابل تصور از اجتماع انساني حکومت تماميت خواه قرن بيستم در شوروي با وعده‌ي بناي مدينه‌ي فاضله آغاز کرد، اما آنچه به جا گذاشت، جامعه‌اي بود ويران که مفاهيمي چون هويت فردي و نيز مقومات زندگي بشري، يعني اميد و شوق به آينده در آنها از ميان رفته بود. سينما نيز به تبع ادبيات به پديد آمدن چنين جوامعي واکنش نشان داد و کوشيد به زبان خود جوامع ستروني را به تصوير بکشد که در آنها آدمي به حداقل تقليل يافته و چيزي نيست جز ازخودبيگانه‌اي اسير دوري باطل.