افراط‌گرايي يکي از پرتنش‌ترين و جنجالي‌ترين مسائل قرن بيست‌ويکم است. باوجود برنامه‌هاي متعدد راديکال‌زدايي و پيشگيري در سراسر جهان، اين موضوع همچنان مشکلي حل‌نشده باقي مانده است. بااين‌حال، گاه افراط‌گرايي امري مثبت نيز تلقي مي‌شود – به قول مارتين لوتر کينگِ پسر، «پرسش اين نيست که آيا ما افراطي خواهيم بود يا نه، بلکه اين است که چه نوع افراطي‌هايي خواهيم بود». در اين کتاب روشنگر، نويسنده سه نوع افراط‌گرايي را از هم متمايز مي‌کند – افراط‌گرايي ايدئولوژيک، افراط‌گرايي روشي و افراط‌گرايي روان‌شناختي – و از برخي موضوعات و مسائل اساسي بحث مي‌کند: افراط‌گرايي چيست؟ افراطي‌ها چه روش‌هايي به کار مي‎برند؟ آيا نوعي «ذهنيت افراطي» وجود دارد و اگر چنين است آن ذهنيت چيست؟ مفاهيم خلوص، قرباني بودن و تحقيرشدگي چه نقشي در فهم افراط‌گرايي دارند؟ افراط‌گرايي چه تفاوتي با تعصب و بنيادگرايي دارد؟ فرد چگونه افراطي مي‌شود؟ و چگونه بايد فرايند راديکال‌زدايي را فهميد؟ در سراسر کتاب، کسّام از مثال‌هاي قانع‌کنند? متعددي استفاده مي‌کند، از خمرهاي سرخ، ارتش جمهوري‌خواه ايرلند، القاعده و تيموتي مک‌وي تا رمان چوپان امريکايي نوشت? فيليپ راث. او به ارزيابي برنامه‌هاي افراط‌ستيزي، ازجمله در بريتانيا و عربستان سعودي، مي‌پردازد و ماهرانه استدلال فلسفي را با داده‌هاي تجربي مي‌آميزد.