داستان كوتاه مجالي اندك است كه جهاني به تمامي در آن خلق مي‌شود، جهاني با همه رگ و پي و عصب‌هايش. جهاني كه از پس يك آن و يك جرقه به وجود مي‌آيد و مي‌خواهد مدام و از نو خودش را در خواننده امتداد دهد. داستان كوتاه فقط داستاني كوتاه نيست، داستان كوتاه انفجار بزرگ است. «حالا مي‌خواهي سنگيني اين زنجير‌هاي بردگي را تا آخرين روز زندگي خفت‌بارت تحمل كني؟ مي‌خواهي دم بر نزني؟ تو اسپاراني. تو؟ تويي كه هميشه مرد بزرگي بودي و آرزوهاي بزرگي داشتي؟ تويي كه همه مي‌گفتند روزي آدم بزرگي خواهي شد؟ تو؟ تو مي‌تواني به اين خفت تن بدهي؟»