در سه‌دهه‌ ي اخير به‌شکلي ويژه شاهد نقش‌آفريني روزافزونِ دين در قامت نيرويي سياسي در بسياري از نقاط جهان بوده‌ايم. درحال‌حاضر، در سطحي گسترده، برخاستن اسلام سياسي و سلفي‌گري در ميان جوامع مسلمان، راست مسيحيِ جديد در ايالات متحد و... نشانه‌هاي عصر "پساسکولار" در نظر آورده مي شوند. به عقيده‌ي برخي صاحب‌نظران، هرج‌ومرجِ پس‌از بهار عربي و ظهور داعش، به‌شکلي ويژه، نشانه‌هاي حادِ تشديد بحران در دولت‌هاي سکولار "جهان اسلام" است. طبق اين ديدگاه، سکولارسازي فقط در بستر ليبرال دموکراسي هاي شمال اروپا معتبر و قابل‌پذيرش خواهد بود. اين در حالي است که حتي در خودِ اين جوامع، سکولاريسم به‌عنوان اصلي ضروري براي ليبرال دموکراسي و مقوم آن، محل ترديد است. حتي برخي صاحب‌نظران تا آنجا پيش رفته‌اند که مي گويند اروپا امروز با انتخابي ناگزير ميان سکولاريسم و ليبرال دموکراسي مواجهه شده است. به اين‌ترتيب، "مسئله"‌ي دين، که ظاهرا به دست دولت سکولار حل و کنار گذاشته شده بود، مجددا بازگشته و شرايط را عميقا تغيير داده است. اهتمام اين کتاب بررسي مطالعات گروهي از صاحب‌نظران پسااستعماري است که نقدي نيرومند و تأثيرگذار بر سکولاريسم و ليبراليسم داشته‌اند؛ ايدئولوژي‌هايي که به باور آن‌ها از جانب غرب بر جوامع مسلمان تحميل شده است. همچنين نشان داده شده است که مجموعه مطالعات و پژوهش‌هاي اين محققان زمينه‌ساز ظهور سنت مطالعاتيِ نوظهوري شده که به‌تأسي از نافذترين متفکر اين گروه، مي‌توان آن را سنت فکري "طلال اسد" ناميد.