واکنش کودکان به شرايط استرس‌زا و بحران کودکان به شرايط استرس‌زا واکنش‌هاي متفاوتي نشان مي‌دهند. نوع واکنش و شدت آن از عوامل مختلفي همچون ويژگي‌هاي فردي و قدرت سازگاري کودک تأثير مي‌گيرد. اين واکنش‌ها مي‌توانند جسمي، هيجاني، شناختي و رفتاري باشند، مهمترين آن‌ها عبارت‌اند از:نشانه‌هاي جسمي در شرايط بحران براي همه آشناست. کودکان هم ممکن است در اين شرايط دچار علائمي مثل: تپش قلب، تعريق، تنگي نفس، سردرد، دل درد و … شوند. تغيير در خواب کودک از نشانه‌هاي مهمي است که ما را از تأثير حادثه بر او آگاه مي‌کند. اين تغييرها به شکل بي‌خوابي، بيدار شدن‌هاي مکرر بين خواب و کابوس‌هاي شبانه است و باعث مي‌شود کودکي که مستقل مي‌خوابيد، بخواهد کنار شما بخوابد. تغيير در اشتها و تغيير در عادت‌هاي غذايي نشانه‌اي ديگر است. ممکن است به دنبال بحران، شاهد بي‌اشتهايي با افزايش اشتها در کودک باشيد. کودکان در شرايط استرس احساس هاي مختلفي را تجربه مي‌کنند؛ ناراحتي، غمگيني، خشم، عصبانيت، سردرگمي و اضطراب کودک شما ممکن است نگراني‌هاي بي‌دليل داشته باشد يا از وقوع مجدد حادثه و هرچيزي که او را به ياد آن واقعه بيندازد، بترسد؛ مثلاً بعد از تصادف، از ديدن ماشين‌ها در خيابان وحشت کند. احساس غم و اندوه نيز از جمله احساس‌هاي مهم بعد از مواجهه با وقايع استرس‌زاي شديد است