حالا اين وسط آقام شده بود شواليه خودخوانده‌اي كه اين كار را نه براي منفعت شخصي بلكه به خاطر شرفش مي‌كرد و سگ كي باشم اگر بيخود بگويم كه هنوز معتقد نبودم اين شيوه موثري است و از ان آبي گرم مي‌شود. با همه پيوندهاي ويليام فاكنر (1898 - 1962) با اسب و سواركاري، او به قول خودش تا حد مرگ از اسب مي‌ترسيد. حاصل اين كار علاقه توام با ترس شد داستان‌هايي كه درباره اسب‌ها و تاثيرشان بر زندگي مردم يوكناپاتافا (سرزمين خيالي فاكنر)‌ نوشت كه همگي اولين بار در كتاب اسب‌ها و آدم‌ها جمع شده‌اند، به علاوه جستارهاي احمد اخوت درباره هر داستان، نحوه انتخابشان و همچنين تعقيب آدم‌هاي داستاني فاكنر در آثار گوناگونش.