«هنوز از کاناپه استفاده مي‌کني؟» «چه‌طور است با هم کار کنيم؟ تو به بيمارهايت توضيح بده که ريشه مشکلات‌شان کجاست و بعد من به آن‌ها مشاوره مي‌دهم.» متأسفانه هنوز هم مي‌بينم که تصور مردم از روانکاوي امروزي نوعي فعاليت روشنفکرانه، نسبتاٌ از مد افتاده و دستاويزي است براي آدم‌هاي نوستالژيکي که دل‌شان مي‌خواهد سال‌هاي متمادي ناز و نوازش (يا تشريح) شوند، در حالي که زندگي‌شان هيچ تغييري نمي‌کند. اين پيش‌داوري سنگين قطعاٌ نتيجه بي‌شکيبايي عصر کنوني در مواجهه با نهادهاي سنتي، غفلت از آن‌ها و در عوض به کارگيري رويکردهاي مد روزتر است.