بهرام بيضايي مي‌گويد: تعزيه يک نمايش ايراني برآمده از آيين‌هاي باروري باستان است که لحظه‌اي از تاريخ با حفظ درونمايه‌ي باستاني‌ا‌ش جامه‌ي مذهبي پوشيده است. آنچه براي من در تعزيه جذاب است جادوي خيلي کهني است که در آن موجود است، جادويي که در بهترين تعزيه‌ها به ترس و اضطراب اوليه‌ي بشر مربوط مي‌شود و اين جوهري است که به نظر من در تمام نمايش‌هاي خوب جهان اعم از کهن يا معاصر وجود دارد. لذا پرداختن به تعزيه به‌عنوان هنري ماندگار در بطن جامعه و احيا و ترويج آن توسط رسانه‌ها و ديگر آثار نوشتاري مي‌تواند در بازآفريني خلاقيت‌ها و معرفي چهره‌هاي خلاق و هنرمند به جهانيان موثر واقع شود. چون اين هنر به عنوان مردمي‌ترين شيوه در عرصه‌ي نمايش همواره مقبوليت عامه را داشته و خواهد داشت.