در آستانه انقلاب - ناصرالدين‌شاه كشوري را كه تا مغز استخوان فساد گرفته و هر پاره‌اش به عنوان امتياز در اختيار يكي از اجانب بود، با يك مشت رجال بي‌اطلاع و خائن به جانشين خود مظفرالدين‌شاه، آن طفل مسن و بچه مدرسه دوازده ساله بهانه‌گير كه از رعد و برق به عباي سيد بحريني پناه مي‌برد، بازگذاشت.