در حين اجراي ازدوان آقاي مي‌سي‌سي‌پي ماشين زمان ناگهان از حركت باز مي‌ايستد، بازيگران به جاي خود خشك مي‌شوند، ولي يكي از آن‌ها خود را از درون بازي و اجراي نقش خويش رهايي مي‌بخشد به جلوي صحنه مي‌آيد و با تماشاچي صحبت مي‌كند، با صدايي بلند و آهنگين، درست مثل يك نقال و يا معركه‌گير، قسمت‌هايي از ماجرا را براي تماشاچيان تعريف مي‌كند و دوباره به درون صحنه مي‌رود. در اين هنگام دوباره زمان به حركت در مي‌آيد و ماجرا ادامه پيدا مي‌كند. در ازدواج آقاي مي‌سي‌سي‌پي بيش از همه چيز رهايي از بند غل و زنجيرهايي كه رعايت اصول به دست و پاي هر درام‌نويس مي‌زند، به چشم مي‌خورد.