با توجه به اينكه فيلم و ادبيات دو نوع تجربه متفاوتند، نگارنده در كتاب ادبيات فيلم كوشيده است بر وجوه مشترك ادبيات و فيلم داستاني تكيه كند. نگارنده از نوشتن اين كتاب دو هدف داشته است: اولا خواننده را با هنر فيلم آشنا كند و ثانيا، بر اين مسئله تاكيد كند كه شكل و محتواي ادبيات و فيلم داستاني تا چه حد به يكديگر نزديك هستند. به علاوه به نظر مي‌رسد كه بررسي همزمان اين دو شكل هنري وابسته به هم مي‌تواند به شناخت ما از فيلم و ادبيات غناي بيشتري بخشد. مطالعه فيلم به هيچ‌وجه از ارزش‌هاي ادبيات سنتي نمي‌كاهد، بلكه آنها را تقويت مي‌كند و حتي به اين ارزش‌ها حيات تازه‌اي مي‌بخشد. فيلم داراي اين توانايي است كه ما را از قدرت تصوير و بيان غني حركات و ژست‌ها، آگاه كند. همچنين براي نگارنده واضح است كه بسياري از روش‌هاي تجزيه و تحليل ادبي در مطالعه فيلم نيز به يكسان قابل استفاده‌اند. و اگر بياموزيم كه فيلم را نه به عنوان يك پديده منفرد قرن بيستم، بلكه به عنوان ادامه هنرهاي روايتي سنتي مطالعه كنيم، به سهولت در مي‌يابيم كه فيلم توانسته است به تمام عناصر اصلي سنت روايتي دست يافته و آنها را زنده نگهدارد.