انديشيدن درباره مبادي اخلاق را نخستين ‌ار سوفسطائيان در قرن پنجم قبل از ميلاد در يونان آغاز كردند، و سقراط و افلاطون در قرن چهارم پايه‌اي استوار براي آن چيزي نهادند كه از زمان ايشان فلسفه اخلاق ناميده مي‌شود. با اين همه نوشته‌اي خاص در فلسفه اخلاق از اين دو فيلسوف بدست نداريم: سقراط چيزي ننوشته و كوشيده است انديشه‌هاي خود را از طريق گفت‌وگو و سوال و جواب به دوستان و شاگردان خود القا كند افلاطون انديشه‌هاي خود و استادش را درباره اخلاق در ضمن رساله‌هاي متعدد خود آورده است. ارسطو بدين مقدار قناعت نكرد و در مدرسه خود در آتن براي هريك از رشته‌هاي علمي و فلسفي مجالس درس ترتيب داد و همين درس‌ها خاستگاه نوشته‌هاي تعليمي او، از جمله اخلاق نيكوماخوس، گرديدند و بدين‌سان نخستين‌بار در اواخر قرن چهارم قبل از ميلاد كتابي منظم و منسجم خاص تشريح فلسفه اخلاق پديد آمد كه با اين‌كه بيش از دو هزار سال از تاريخ تاليف آن گذشته است هنوز هم متفكراني كه درباره اخلاق مي‌انديشند و در فلسفه اخلاق چيزي مي‌نويسند خود را بي‌نياز از مراجعه به آن نمي‌بينند.