سرباز انقلابي سابق، ناگل به اين نتيجه رسيده بود كه شلاق تا پيش از استفاده ترساننده است ولي به محض اولين تجربه، محكوم يا سربازي كه شلاق خورده از نظر شخصيتي رو به زوال مي‌رود. در نظر كساني كه شلاق نخورده بودند، شلاق، تابيده ضخيمي با چندين گره بود، آن‌ها هيچ تصوري از تازيانه خوردن نداشتند و در اعماق وجودشان آرزو مي‌كردند هرگز آن را تجربه نكنند. براي مرداني همچون ويل براينت، قاچاقچياني كه خود را جنايتكار حرفه‌اي نمي‌دانستند، اين مثلث دروازه ورود به دنياي نو و دژم بود كه در آن اختيار كمتري نسبت به روح و خوي خشمگين خود در نتيجه روند دوره محكوميتشان داشتند.