داستان ابريشم را، با تمام سادگي و سرراستي اش با حواس جمع بايد خواند. هر فصل آن مانند صفحه ي نُت يک موسيقي است که نواخته مي شود و بارها و بارها مي بينيد که واژه ها، جمله ها، بندهاي نوشته عيناً به تکرار در مي آيد. از نظر تکنيک هم مانند يک قطعه ي موسيقي است. بايد به قراردادهاي آهنگين و موسيقائيِ آن دقت کرد. به ضرباهنگ، ملودي، ترکيب بندي، رنگ، هارموني، کنترپوآن و … باريکّو نشان داده است که براي نوشتن گاه مي توان داستان نواخت. همان گونه که، بر عکس آن، موسيقي، در آثار پاره اي از موسيقيدان ها و آهنگسازان، داستاني را حکايت مي کند.