نويسنده در اين کتاب روايت مي‌کند که «فرد» چگونه در غرب به نوعي نقش اجتماعي سامان‌بخش تبديل شده است. يعني «جامعه عرفي» چگونه با تمايز خاص قائل شدن ميان عرصه‌هاي عمومي و خصوصي و تأکيد بر نقش وجدان و انتخاب، پديد آمده است. ابداع فرد داستاني است در باب قدم‌هاي کُند، نامنظم و دشواري که به تصديق و حمايت عمومي از عامليت اخلاقي فردي، برابري در پيشگاه قانون، و حقوق «اساسيِ» لازم‌الاجرا انجاميده‌اند. تغييري بنيادين در اعتقاد اخلاقي سبب شکل‌گيري جهاني شد که در آن زندگي مي‌کنيم. اما اين بدين معني نيست که بانيان و مبلغان اين تغيير، پيامدهاي اجتماعي نهايي آن را پيش‌بيني مي‌کردند يا مطلوب مي‌دانستند. اين داستان تا حدي درباره پيامدهاي ناخواست? اين تغييرِ باور است. پي‌جوييِ اين پيامدها بخش مهمي از داستان ليبراليسم غربي است.