|زندگي از قانون نانوشته‌ي «گل نزني، گل مي‌خوري» تبعيت نمي‌کند!| آن روز قضيه فرق مي‌کرد. استراليايي‌ها بي‌دين‌وايمان‌تر از آن بودند که پيس‌پيس کردن‌هاي زيرلبي عمه ‌زيور روي دل سياهشان اثر کند. گل اول و نيم? بعد گل دوم... به‌محض اينکه عمه ‌زيور به زور پدربزرگ و التماس‌هاي ما آن تسبيح لعنتي را کنار گذاشت، توپ کاملا الله‌بختکي به پاي ابراهيم تهامي خورد و جلوي خداداد افتاد؛ خداداد پاس داد و کريم باقري توپ را به تور درواز? مارک بوسنيچ چسباند. وقتي حيدر فرياد «الله اکبر» سر داد، پدرم گفت: «بنشين حيدر! مگه اومدي نماز جمعه‌‌؟»