پرستاري و همراهي با بيماران آلزايمر، خدمت بسيار ارزشمندي به جمعيت رو به افزايش آنان است. با صرف وقت با اين بيماران و كاستن از احساس غربت آنان، به همراه خانواده و فرزندان‌مان راه‌هاي تازه‌اي را براي ارتباط برقرار كردن با كساني خواهيم يافت كه به ‌طور روز‌افزوني توانايي‌هاي ذهني خود را ازدست مي‌دهند. دولت، نظام بهداشتي و جامعه بايد استراتژي پايداري را براي مراقبت از جمعيت رو به پيري و از جمله تعداد روزافزون مبتلايان به آلزايمر و ساير بيماري‌هاي زوال عقل ايجاد كنند و ضمن بالا بردن آگاهي و درك مردم از اين بيماري، راه‌هاي مبتكرانه‌اي را براي مقابله با اين پديده و براي يافتن يك خط مشي انساني‌تر بيابند.