محور کار اين کتاب تحليل دو دسته انديشه کلي و رقيب درباره نوآوري است. در يک سوي اين صف ‌آرايي، طرفداران نظم بازار ايستاده‌اند که نوآوري را حاصل و نتيجه کنش ‌هاي خودانگيخته انسان ‌ها در بازار مي ‌دانند و طبعا آن را مطلوب و در جهت خير عمومي مي ‌پندارند و در سوي ديگر، منتقدان بازار ايستاده ‌اند که بسياري از جنبه‌ هاي نوآوري را حاصل اجبارهاي تکنولوژيک و چيرگي ايدئولوژي بازار و بعضا خلاف مصالح عمومي مي‌ پندارند. مولف اين کتاب کوشيده است سير تحول نوآوري را با محوريت «نوآوري فناورانه» واکاوي کند و نحوه بازنمود آن را در زبان و ايدئولوژي و مباحث طرف‌ هاي اين منازعه فکري نشان دهد.