شايد بتوان با پژوهش و دسته‌بندي موضوعي، به تدوين تاريخ طراحي گرافيك ايران بيش از اين كمك كرد. از اين‌رو، بررسي و مطالعه‌ي آثار به جا مانده از دوره‌هاي مختلف طراحي گرافيك ايران و مستند كردن آن‌ها مي‌تواند راهي باشد براي جلوگيري از نقل شفاهي وتكميل شيوه آموزش سنتي. اهميت اين موضوع زماني نزد من نمايان‌تر شد كه در فرآيند جمع‌آوري آثار، به دليل نبود آرشيو يا بايگاني مدون در مراكز مختلف علمي و پژوهشي، با مشكلات بسياري مواجه شدم و به ضرورت انجام اين تحقيق بيش از پيش پي‌بردم.